呀豁
xiāhuò
1) разинуть рот, с широко раскрытым ртом
2) широкий, необъятный; далёкие просторы
xiā huò
1) 张口空洞的样子。
唐.韩愈.赠刘师服诗:「我今呀豁落者多,所存十余皆兀臲。」
2) 空旷辽阔的样子。
唐.高适.东征赋:「眺睢源之呀豁,倚楚关之雄壮。」
宋.孔平仲.天门山诗:「清晨放舟出,回首见呀豁。」
3) 敞开。
清.黄景仁.道中偶成诗:「万家晓梦犹未醒,带黑城门半呀豁。」
1) 辽阔貌;空貌。
2) 敞开。