皦皦
jiǎojiǎo
1) сверкающий, сияющий; сиять, сверкать; светить
2) открытый, честный
jiǎo jiǎo
1) 洁白明净的样子。
后汉书.卷六十一.黄琼传:「嶢嶢者易缺,皦皦者易污。」
文选.左思.杂诗:「明月出云崖,皦皦流素光。」
2) 心胸光明。
如:「心中皦皦」。
1) 明亮洁白。
2) 清白;光明磊落。
3) 音节清晰响亮。
4) 犹佼佼。形容超越一般。
5) 犹明察。